Christo [1935-2020]

"Le Rideau de Fer", Mur d'Assemblage (Rue Visconti, Paris 6) 27 juin 1962

Project van de Tijdelijke Muur van Metalen Vaten (Rue Visconti, Paris 6). Tussen de Rue Bonaparte en de Rue de Seine, heeft Rue Visconti eenrichtingsverkeer, lengte 140m., een gemiddelde breedte van 3m. Het eindigt op nummer 25 aan de linkerkant en 26 aan de rechterkant. Er is weinig commerciële activiteit: een bibliotheek, een galerie voor moderne kunst, een antiquair, een electriciteitswinkel, groenteboer ... op de hoek van de Rue Visconti en de Rue de Seine werd Le Cabaret Petit More (ou Maure) geopend in 1618. De dichter Saint-Amant die er regelmatig te gast was stierf daar. De schilderijengalerie vervangt de taverne, gelukkig met behoud van de gevel, het raamwerk en de aanduiding XVIIe Eeuw (p. 134 Rochefide / Clebert - Wandeling in de straten van Parijs, Linker Oever, Denol editie).

De Muur wordt opgetrokken tussen huisnummer 1 en 2, sluit de straat volledig af voor het verkeer en snijdt alle communicatie tussen de Rue Bonaparte en de Rue de Seine af. Uitsluitend gebouwd met metalen vaten, bestemd voor het vervoer van gas en olie voor auto's, (bestempeld met verschillende merken: ESSO, AZUR, Shell, BP en een capaciteit van 50L of 200L) heeft de Muur een hoogte van 4 meter en een breedte van 2.90 meter. 8 liggende vaten van 50L. of 5 vaten van 200L vormen de basis. 150 vaten van 50L of 80 vaten van 200L zijn voor de uitvoering van de Muur. Het 'IJzeren Gordijn' kan worden gebruikt als een dam in een periode van openbare werken, of om een doodlopende straat permanent te transformeren. Uiteindelijk kan dit principe worden uitgebreid tot een hele wijk of een hele stad. Christo, Parijs, oktober 1961



Deze tekst schrijft Christo in 1961 als uitleg bij een van zijn eerste kunstprojecten. Het project is een reactie op de bouw van de Berlijnse muur in augustus 1961. Hij maakt in Parijs een eigen 'IJzeren Gordijn' van metalen olievaten, een muur die ook in deze stad een blokkade vormt waardoor mens en verkeer zich niet meer vrij kunnen verplaatsen. Er zijn op die dag meerdere foto's van gemaakt, van verschillende kanten, sommige in kleur en soms met een persoon er op, waardoor het doel van de installatie, het vormen van een fysieke blokkade, nog meer wordt verduidelijkt. Metalen olievaten vormen later een terugkerend thema in het gehele oeuvre van Christo en zijn vrouw Jean-Claude.