Auguste Rodin [1840-1917]

The age of bronze

De beeldhouwer Auguste Rodin (1840-1917) koos voor het realisme, werkte naar de natuur en bracht in zijn werk een eigen visie op de mens tot uitdrukking. Op de academie werd het werken naar de natuur nog altijd afgewezen. Het naakt werd geïdealiseerd weergegeven met de Antieken als belangrijkste inspiratiebron. Rodin vond dit onecht. Hij zag de natuur als de ware inspiratiebron, maar vergat niet daar zijn eigen visie op de mens aan te verbinden. Voor Rodin was de menselijke figuur een oneindige serie van bewegingen en houdingen, die voortkomen uit het gevoelsleven. Emoties worden verbeeld door middel van lichaamshouding; er wordt zwaar geleden door de figuren van Rodin, diep nagedacht of hartstochtelijk omhelsd. Zeker in zijn tijd waren zulke voorstellingen confronterend: het publiek keek in een spiegel waarin het zichzelf liever níet zag. Op de Salon in Parijs van 1877 roept dit beeld bewondering op en veroorzaakt tegelijkertijd een schandaal. In vergelijking met de academische werken maakt het zo'n levendige indruk, dat de beeldhouwer ervan beschuldigd wordt dat hij het meteen van het lichaam van het model gegoten zou hebben. Als verdediging fotografeert Rodin zijn model en laat hem dezelfde pose aannemen als het beeldhouwwerk om te bewijzen hoe ver zijn artistieke begaafdheid verwijderd is van een slaafse kopie.