Slangen- of vleugelglas

BESCHRIJVING

Licht conische voet met neerwaarts omgeslagen rand. Stam opgebouwd uit basisknoop en twee rechte delen, waartussen twee dooreen gevlochten, getordeerd geribde glasstaven waarin opaak witte glasdraden, met gestyleerde vogelkoppen en vleugels met geknepen wafelpatroon. Brede schijf waarop afgerond conische kelk.



COMMENTAAR

In de loop van de zeventiende eeuw heeft zich in de Nederlanden en Duitsland een zeer kenmerkend type slangenglas ontwikkeld dat door Duitse glasspecialisten ook wel adelaars- of drakenglas wordt genoemd. De slangen zijn in tegenstelling tot de slang van cat. nr. 115 vaak voorzien van opaak witte of kleurige, slingerende draden en de kabel kronkelt zich symmetrisch als een vlakke krakeling dooreen in een aantal patronen. Bovendien is het glas voorzien van vleugels met hanenkammen in een andere, meestal blauwe kleur. Deze glazen werden tot in de achttiende eeuw vervaardigd. Bodemvondsten van nog niet tot stammen verwerkte losse staafjes bij glasblazerijen in Amsterdam en Groningen bewijzen dat ook in deze steden dergelijke pronkglazen zijn gemaakt. Het Kunstmuseum bezit enige vroege slangenglazen, naast exemplaren die naar voorbeeld van de oude glazen in de negentiende eeuw zijn gemaakt (cat. nr. 519 en 520 ).



BRON

Pijzel-Dommisse, Eliëns 2009

J. Pijzel-Dommisse, T.M. Eliëns, cat. tent. Glinsterend Glas. 1500 jaar Europese Glaskunst. De collectie van het Gemeentemuseum Den Haag, Zwolle/Den Haag (Gemeentemuseum Den Haag) 2009, nr. 116