Zaal 42

42.1
Geel was lange tijd een kleur die – op grond van xenofobe en moralistische vooroordelen - geen positieve associaties opriep. Het was sinds de middeleeuwen een merkteken voor joden, moslims en prostituees.

In combinatie met groen, ook al zo’n gevaarlijke kleur, werd geel geassocieerd met zotten en hofnarren.

In de achttiende eeuw zien we geel desondanks toch geregeld als modekleur, waarschijnlijk onder invloed van de mode in Chinese stoffen en ‘chinoiserieën’ in het interieur.  

42.2
Eind negentiende eeuw was geel nog steeds een omstreden kleur. In Frankrijk werden pornografische en ‘gevaarlijke’ boeken voorzien van een gele kaft als een soort waarschuwing.

Ook was het een kleur die prostituees vaak droegen om zichtbaar te zijn in het donker op straat.

Begin twintigste eeuw veranderde dit en werd zonnig geel, vaak in combinatie met hemelsblauw, juist opgevat als een teken van hoop. Bas Kosters gebruikt deze twee kleuren om die reden in zijn United States of HOPE-project uit 2018.

42.3
In 1969 landde de eerste mens op de maan. Al eerder in de jaren zestig zorgde de aandacht voor ruimtereizen voor futuristische ontwerpen in de mode. De space age was geboren, geleid door ontwerpers als André Courrèges, Paco Rabanne en Pierre Cardin. In het modebeeld zag je veel wit, zilver, felgeel en kunststof materialen als voorboden van ‘het kostuum van de toekomst’.

Geel was in China eeuwenlang alleen weggelegd voor de keizerlijke familie. In het jaar 618 van onze jaartelling, tijdens de Tangdynastie, werd zelfs afgekondigd dat ‘het voor gewone mensen en ambtenaren verboden is om kleding of accessoires in roodachtig geel te dragen’.