Tai Shani

Nederlands

Eerste ruimte
The Passion toont Tai Shani’s kenmerkende beeldtaal, waarin ze bijna abstracte composities combineert met weelderige bloemmotieven. De titel heeft natuurlijk een religieuze bijklank, maar verwijst in het bijzonder naar de iconische film The Passion of Joan of Arc uit 1928. Hierin verbeeldt de Deense regisseur Carl Dreyer de laatste uren van vrijheidsstrijder Jeanne d’Arc voordat ze geëxecuteerd zal worden. Met een nadruk op haar gevangenschap en marteling is de film een soort passiespel, geïnspireerd op de passie van Christus. Het is bovendien een van de eerste films met (vrijwel uitsluitend) close-ups: volgens Dreyer gaf het gezicht toegang tot de ziel. Tai Shani baseerde de doolhoven van trappen en muren in deze werken op de architectuur van deze film.

Deze combinatie van ‘scherpe’, meer wiskundige lijnen met een Art Deco-achtige esthetiek is ook duidelijk aanwezig in Hilma Af Klints serie Tree of Knowledge (1913-1915), waar de boom het begin van de wereld vertegenwoordigt in zowel het christendom als de theosofie en antroposofie. Waar Af Klint haar bloemen vooral symbolisch gebruikte, was Piet Mondriaan juist geïnteresseerd in gecultiveerde bloemsoorten, waaruit zijn interesse in ‘moderne natuur’ en architectuur blijkt.

Soundtrack
De muziek die klinkt in de tentoonstelling is gecomponeerd door componist Maxwell Sterling en Richard Fearless van de band Death in Vegas, makers met wie Tai Shani al jaren samenwerkt. Het is een bewerking van de original score bij de film My Bodily Remains… verderop in de tentoonstelling. Deze versie is uitgevoerd door synthesizers en een gamelanorkest, een van oorsprong Indonesische opstelling van bronzen en metalen slaginstrumenten zoals gongs en xylofoons. Gamelanmuziek heeft een herhalend en hypnotiserend karakter en is wel eens omschreven als ‘één instrument bespeeld door meerdere mensen.’

Middenruimte
De onvertaalbare term ‘hieromantic’ uit de tentoonstellingstitel verwijst naar het observeren van heilige offervoorwerpen, of overblijfselen daarvan, om de toekomst te voorspellen. Het hart van de tentoonstelling doet denken aan een tempel of antieke graftombe, door Tai Shani ook wel omschreven als een requiem. Het geheel beweegt vloeiend tussen de dood en het hiernamaals, afdalend naar de onderwereld en stijgend naar bovenzinnelijke sferen. In deze ruimte – als het ware een driedimensionaal schilderij - zijn alle werken met elkaar verbonden, alsof ze met elkaar in gesprek zijn. Tai Shani verweeft de aloude taal van spiritualiteit met de actualiteit, speculerend over toekomstige werelden.

Zowel Hilma Af Klint als Piet Mondriaan waren geïnteresseerd in evolutie, van het fysieke tot het spirituele en van het lagere tot het hogere. Hun gebruik van symbolen en verwijzingen naar zowel religie als spiritualiteit, en het verenigen van ‘polen’ als mannelijk en vrouwelijk, is ook zeer duidelijk aanwezig in Tai Shani’s werk. Net als Af Klint neemt zij een positie in die de status quo ondergraaft. Waar Mondriaan zocht naar één visuele vorm voor ‘eeuwige en onveranderlijke wetten, volgens welke de wereld en het leven geconstrueerd zijn’, vertrok Af Klint meer vanuit seksualiteit. Zo verwijst haar serie The Swan (1914-15) naar de zwaan als symbool voor het bovenzinnelijke in veel mythologieën en religies. De zwanen in deze serie ontwikkelen zich visueel tot abstracte beelden van cirkels en kubussen die een vierde dimensie lijken weer te geven. De post-patriarchale, post-binaire wereld die zich ontvouwt in Tai Shani’s werk lijkt een passende hedendaagse vertaling.

Achterste ruimte
My Bodily Remains… is Tai Shani’s eerste feature film. Het is een film over liefde, verzet en het schemergebied tussen leven en dood, waarbij geput wordt uit allerlei genres, van horror tot droomachtige technicolor. In de film worden vier hoofdpersonages opgevoerd. Zo zijn er twee personages genaamd ‘Them who Love’, wier relatie onduidelijk is. Zij spreken op een diepgaande, epische en bijna spirituele manier over liefde. ‘The Ghost for Revolution’ vertelt over lichamelijke geschiedenissen van fascisme, terwijl ‘The Reader of The Book of Love’ historische citaten voorleest van personen of groepen die betrokken waren bij niet-gewelddadige acties. Op poëtische wijze mijmert de film over verschillende historische verzetsbewegingen en de spirituele dimensies van revolutionaire denkwijzen, om te laten zien hoe de bevrijdende kracht van liefde en genot kan dienen als aanjager van radicale verandering.

My Bodily Remains… bevat een originele score gecomponeerd door Maxwell Sterling en Richard Fearless (Death in Vegas) naast digitale animaties door Adam Sinclair.

English

Front room
The Passion shows Tai Shani's characteristic visual language, in which she combines almost abstract compositions with lush floral motifs. The title has obvious religious connotations, but refers in particular to the iconic film The Passion of Joan of Arc from 1928. In it, Danish director Carl Dreyer depicts the last hours of freedom fighter Joan of Arc before she is executed. With an emphasis on her captivity and torture, the film is a kind of passion play, inspired by the passion of Christ. It is also one of the first films with (almost exclusively) close-ups: according to Dreyer, the face gave access to the soul. Tai Shani based the mazes of stairs and walls in these works on the architecture of this film.

This combination of ‘sharp’, more mathematical lines with an Art Deco-like aesthetic is also clearly present in Hilma Af Klint's series Tree of Knowledge (1913-1915), where the tree represents the beginning of the world in Christianity as well as Theosophy and Anthroposophy. While Af Klint mainly used her flowers symbolically, Piet Mondriaan was interested in cultivated flower varieties, which shows his interest in 'modern nature' and architecture.

Soundtrack
The music in the exhibition is composed by composer Maxwell Sterling and Richard Fearless of the band Death in Vegas, makers with whom Tai Shani has been collaborating for years. It is an adaptation of the original score for the film My Bodily Remains… in the back room. This version is played by synthesizers and a gamelan orchestra, an originally Indonesian arrangement of bronze and metal percussion instruments such as gongs and xylophones. Gamelan music has a repetitive and hypnotic character and has sometimes been described as 'one instrument played by several people.'

Middle room
The term ‘hieromantic’ from the exhibition title refers to the observation of objects offered in sacrifices, or sacrificial remains, to foretell the future. Appropriately, the heart of the exhibition is reminiscent of a temple or an ancient tomb, also described by Tai Shani as a requiem. The whole meanders fluently between death and the afterlife, descending into the underworld and rising to transcendental realms. Within this space, almost like a three-dimensional painting, all works are interlinked together, as if in conversation. Tai Shani connects the ancient language of spirituality with today’s discourse, projecting into possible futures.

Both Piet Mondriaan and Hilma Af Klint were interested in evolution, from the physical to the spiritual and from the lower to the higher. Their use of symbols and references to both religion and spirituality, and the uniting of  ‘opposites’ as masculine and feminine, is also very evident in Tai Shani’s work. Like Af Klint, Shani takes a position that undermines the status quo. While Mondriaan was searching for a universal visual form to represent ‘eternal and unchanging laws, according to which the world and life are constructed’, in her series The Swan (1914-1915) Af Klint refers to the swan as a symbol for the transcendental in many mythologies and religions. The swans in this series visually develop into abstract images of circles and cubes that seem to represent a fourth dimension. The post-patriarchal, post-binary world that unfolds in Tai Shani’s work can be seen as a fitting contemporary translation.

Back room
My Bodily Remains… is Tai Shani’s first feature film. It explores love, resistance and the twilight zone between life and death, drawing from various genres ranging from horror to technicolour cinematic dreams. The film features four protagonists. Two characters called ‘Them who Love’, whose relationship is unclear, speak of love in a profound, epic, almost spiritual way. ‘The Ghost for Revolution’ recounts somatic histories of fascism, while ‘The Reader of The Book of Love’ reads historical quotes from individuals or groups that were involved in non-violent action. The film is a poetic meditation on various historical resistance movements and the spiritual dimensions of revolutionary thinking, to recognize the emancipatory power of love and pleasure as a catalyst for radical change. 

My Bodily Remains… features an original score composed by Maxwell Sterling and Richard Fearless (Death in Vegas) alongside digital animations by Adam Sinclair