Beker

BESCHRIJVING

Licht ingestoken bodem. Gekerfde voetrand. Cilindrisch lichaam van ijsglas, veroorzaakt door rollen in glasscherven. Uitbuigende mondrand.



COMMENTAAR

De techniek van het zogenaamde ijsglas is een Venetiaanse vinding. Het ijseffect kan op twee manieren worden verkregen: door het hete glas in koud water te laten schrikken waardoor scheurtjes ontstaan, óf door het hete glas in glassplinters te rollen. In beide gevallen wordt het werkstuk weer opgewarmd en verder uitgeblazen, waardoor de scherven weer enigszins samensmelten. Om die reden is het moeilijk te zien welke techniek is toegepast. Grote bierbekers van ijsglas zijn vooral in Nederlanden vervaardigd en hier veel opgegraven. Vaak werden ze voorzien van vergulde maskerons, wat de bekers een rijke uitstraling geeft. Dun geblazen bekers zonder gouddecoratie worden meestal in de tweede helft van de zeventiende eeuw gedateerd, de dikkere exemplaren met vergulde maskerons eind zestiende tot half zeventiende eeuw. Zie over ijsglas Theuerkauff-Liederwald 1994, p. 29-30



BRON

Pijzel-Dommisse, Eliëns 2009

J. Pijzel-Dommisse, T.M. Eliëns, cat. tent. Glinsterend Glas. 1500 jaar Europese Glaskunst. De collectie van het Gemeentemuseum Den Haag, Zwolle/Den Haag (Gemeentemuseum Den Haag) 2009, nr. 135



Vermelde literatuur/referenties:



Theuerkauff-Liederwald 1994

A.-E. Theuerkauff-Liederwald, cat. Venezianisches Glas der Kunstsammlungen der Veste Coburg. Die Sammlung Herzog Alfreds von Sachsen-Coburg und Gotha (1844-1900). Venedig, à la façon de Venise, Spanien, Mitteleuropa, Lingen (Kunstsammlungen der Veste Coburg) 1994