Maigelein

BESCHRIJVING

Maigelein met hoog opgestoken bodem. Komvormig lichaam optisch geblazen met kruisende ribbels.



COMMENTAAR

Kleine lage bekers of nappen met een hoog opgestoken bodem en geribbelde versiering worden maigeleins genoemd. Zij werden in de vijftiende en zestiende eeuw in grote hoeveelheden geblazen in de woudglashutten in Duitsland of de Zuidelijke Nederlanden en vandaar via de rivieren verspreid over West-Europa. Laat-middeleeuwse bodemvondsten in Nederland bevatten altijd wel enkele voorbeelden. Net als dat het geval is bij de Maigelbecher of ribbenbeker, werd het reliëfpatroon van maigeleins verkregen door de hele glasbol te blazen in een mal met vertikale ribbels, vervolgens om zijn as te draaien en dit eventueel in een tegengestelde richting te herhalen. Zie Henkes 1994, p. 38, 54 en verder.



BRON

Pijzel-Dommisse, Eliëns 2009

J. Pijzel-Dommisse, T.M. Eliëns, cat. tent. Glinsterend Glas. 1500 jaar Europese Glaskunst. De collectie van het Gemeentemuseum Den Haag, Zwolle/Den Haag (Gemeentemuseum Den Haag) 2009, nr. 6



Vermelde literatuur/referenties:



Henkes 1994

H.E. Henkes, Glas zonder glans. Vijf eeuwen gebruiksglas uit de bodem van de Lage Landen 1300-1800, Rotterdam (Rotterdam Papers 9) 1994