Slingerglas

BESCHRIJVING

Iets gewelfde voet, rechte stam met opaakrode en witte slinger rond witte netwerkslinger, eivormige kelk met massieve bodem.



VOORSTELLING

Kort na 1750 worden stammen ontwikkeld waarin luchtspiralen plaats maken voor slingers van opaak wit of gekleurd glas. In een eindeloze variatie slingeren zich witte draden door het glas, als een kabel, een kurkentrekker, enkel en dubbel. De techniek is gebaseerd op de Venetiaanse filigraantechniek. Hoewel witte slingerdraden het meeste voorkomen, zijn deze ook wel gecombineerd met andere kleuren, zoals rood en in mindere mate blauw. De stammen zijn meestal recht en bij uitzondering voorzien van een knoop. Slingerglaasjes zijn bijzonder veel vervaardigd, niet alleen in Engeland maar ook in de Nederlanden, zie Henkes 1994, p. 305-306. Omstreeks 1785 waren slingerglazen weer uit de mode.



BRON

Pijzel-Dommisse, Eliëns 2009

J. Pijzel-Dommisse, T.M. Eliëns, cat. tent. Glinsterend Glas. 1500 jaar Europese Glaskunst. De collectie van het Gemeentemuseum Den Haag, Zwolle/Den Haag (Gemeentemuseum Den Haag) 2009, nr. 423



Vermelde literatuur/referenties:



Henkes 1994

H. E. Henkes, Glass zonder glans. Vijf eeuwen gebruiksglas uit de bodem van de Lage Landen 1300-1800, Rotterdam (Rotterdam Papers 9) 1994