Kunstmuseum Den Haag heeft een schatkamer van meer dan 160.000 kunstwerken. Hier werken we aan de online ontsluiting van de hoogtepunten uit deze collectie.
Per 2020 heeft het Kunstmuseum een Raad van Advies. Samen met deze Raad buigen wij ons over de vraag hoe we cultuurliefhebbers van alle leeftijden uit heel Nederland en daarbuiten betrekken bij dit prachtige museum. Nu en in de toekomst. Of het nu gaat om slimme marketing, scherpe programmering, duurzaamheid of inclusie. Daarvoor kunnen we de denkkracht en het enthousiasme van cultuurliefhebbers en creatieve denkers van buiten de organisatie, goed gebruiken. 9 leden - elk met hun eigen unieke expertise en verbinding met specifieke gemeenschappen in Den Haag en daarbuiten – vormen onze Raad van Advies.
De Raad komt minstens drie keer per jaar samen en adviseert de directie (en afhankelijk per thema relevante collega’s) over strategische vraagstukken. Daarbij ligt een sterke focus op diversiteit, inclusie, het bereik van nieuwe doelgroepen, marketing en netwerken. Leden blijven voor een periode van tenminste twee jaar aan, waarna via een rooster van aftreden nieuwe leden worden geworven, maar ook de continuïteit van de Raad wordt geborgd.
Jolijn Amorison is trainee bij de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en commissielid Erfgoed bij de Nationale Hannie Schaft Stichting. Eerder werkte ze als onderzoeker voor de Erasmus Universiteit. Amorisons werk bevindt zich voornamelijk in het domein van klimaattransitie en klimaatadaptatie, leefomgeving en (digitale) innovatie en veiligheid. Thema’s die ze bekijkt vanuit sociaal perspectief. Ze studeerde aan de theateracademie en deed de master Grootstedelijke Vraagstukken & Beleid. Binnen de context van de cultuursector wil ze zich inzetten voor meer aandacht voor co-creatie, toegankelijkheid en autodidactie.
“Ik hoop een ietwat brutale, maar vooral een (jonge) verfrissende en verdiepende toevoeging te zijn aan de Raad van Advies en mee te denken over systemen binnen het Kunstmuseum en de brede sector. Omdat we soms brutaliteit nodig hebben om keuzes te maken voor een eerlijke en creatieve toekomst. Ik hoop de ogen en de oren te zijn van de mensen die het Kunstmuseum nog moeilijk weten te vinden. En het museum uit te dagen buiten haar eigen lijntjes te kleuren, omdat creativiteit daarbuiten minstens zo belangrijk is.”
Erdoğan Aykaç is hoofddocent Conflict Studies bij Interdisciplinaire Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. In zijn vorige positie als conservator Migratie, Collecties en de Stad bij het Wereldmuseum Amsterdam, Leiden en Rotterdam richtte hij zich op het vertellen van nieuwe en andere verhalen over collecties, vooral door middel van samenwerking met verschillende gemeenschappen die gevormd zijn door migratie. Zijn interesses liggen op het snijvlak waar sociale en geopolitieke vraagstukken samenkomen met cultuur, erfgoed en materialiteit. Als externe Turkije-adviseur geeft hij lezingen, trainingen en advies aan verschillende (overheids)instanties.
“Vanuit de ervaringen en kennis die ik de afgelopen jaren heb opgedaan hoop ik binnen de adviesraad een bijdrage te leveren aan een verscheidenheid aan perspectieven op de collecties, als ook aan de positionering van het Kunstmuseum binnen de stad en de samenleving in bredere zin.”

Marit van Dijk is sociaal geograaf en onderzoeker aan de Reinwardt Academie voor Cultureel Erfgoed in Amsterdam. Ze doet praktijkgericht onderzoek naar erfgoed en klimaat, met speciale aandacht voor natuurinclusieve benaderingen van erfgoed. Marit is enthousiast over de rol die musea kunnen spelen bij het herinneren van de natuur en ziet hierin kansen om bewustzijn te vergroten over de klimaat- en biodiversiteitscrisis. Daarnaast werkt ze, in binnen- en buitenland, met de methode emotienetwerken aan (erfgoed)praktijken waarin frictie of conflict een centrale rol spelen — vaak rond omgang met het koloniale verleden en kunstwerken in de openbare ruimte
“Als lid van de Raad van Advies wil ik bijdragen aan Kunstmuseum Den Haag als plek van ecologische verbondenheid, reflectie, rust én hoop. Met mijn expertise op het gebied van natuurinclusief werken streef ik naar een boodschap van klimaatoptimisme en een intersectionele benadering waar klimaatrechtvaardigheid, wereldwijd én in de stad, vanzelfsprekend deel van uitmaakt.”
Michael Dijkstra Taurel is merk- en naamgevingstrateeg en oprichter van het Amsterdamse bureau Globrands dat bedrijfs- en productnamen ontwikkelt, zowel in Nederland als internationaal, waaronder merknamen als Schuddebuikjes, Senseo en Thalys tot Prevalin, Essent en DigiD.
“Ik adviseer bedrijven hoe zich het beste kunnen profileren aan de hand van hun naam, bijvoorbeeld na een fusie of als zij een nieuw product op de markt brengen. In die hoedanigheid was ik ook betrokken bij de overgang van Gemeentemuseum naar Kunstmuseum.
Uit diverse onderzoeken kwam naar voren dat de naamsbekendheid van het museum erg laag was. De oude naam bood onvoldoende inzicht in wat het museum deed en in het buitenland kon men zich al helemaal geen beeld vormen van de tentoonstellingen of de collectie. Een sterke naam is een hele scherpe samenvatting, een bundeling van associaties.
Als deelnemer van de Raad van Advies krijg ik nu de kans om op een andere manier met het museum samen te werken. Mijn overgrootvader was een van de oprichters van Arti et Amicitia, een kunstenaarsvereniging gevestigd aan het Rokin in Amsterdam. Het voelt een beetje alsof ik een familietraditie voortzet. Waar ik het meest naar uitkijk, is om met deze club de boel op te schudden en discussies op gang te brengen.
Het museum heeft de ambitie er voor iedereen te zijn. Deze Raad van Advies, waarvan alle leden een andere achtergrond hebben, is een manier om hieraan te werken. Zo doet het museum veel goed, maar natuurlijk kunnen altijd dingen beter. Waar het nu vooral draait om het programma van wisselende tentoonstellingen, zou het waardevoller zijn om het overkoepelende verhaal verder uit te diepen en de naam Kunstmuseum te ‘laden’. Het liefst wil je in de herinnering van mensen komen als een plek die altijd de moeite waard is om te bezoeken, ongeacht welke tentoonstellingen er te zien zijn.”
Karim El-Khetabi is directeur van Giving Back, een stichting die onder meer via mentorprogramma’s talentvolle havo- en vwo-leerlingen ondersteunt, alsook studenten HBO en WO.
“Ik ben geboren in Marokko en opgegroeid in een volkswijk van Rotterdam. In mijn jeugd speelden kunst en cultuur totaal geen rol. Bij de jongeren die zijn aangesloten bij Giving Back zie ik dit regelmatig terug. Het nut en noodzaak van kunst is niet altijd evident in de opvoeding. Waarbij het idee kan ontstaan dat kunst een luxe is, een museumbezoek een waste of time. Maar ik weet inmiddels vanuit mijn eigen ervaring in plaats van mijn opvoeding: kunst kan je blik verbreden en is daarom essentieel voor je algemene ontwikkeling. Als je met je neus op een tomaat zit, is alles rood; kunst laat je zien dat er ook andere kleuren in de wereld zijn.
Dat het museum zich openstelt voor meningen van buitenaf is ontzettend waardevol. Buitenstaanders hebben ideeën waar het museum zelf misschien niet zo snel aan denkt. Ik heb geen pasklaar antwoord op de vraag wat je moet doen om jongeren, die normaal gesproken nooit naar het museum komen, naar binnen te lokken. Maar ik kan me wel goed verplaatsen in deze doelgroep en meedenken over hoe je ze bereikt.
Ik heb jarenlang als consultant gewerkt, o.a. voor KPMG later als bankier bij Rabobank Rotterdam, en heb dan ook geen moeite met advies geven, gevraagd en ongevraagd. Wat mij opvalt is dat de Raad van Advies heel ‘bewust’ is samengesteld; de leden hebben uiteenlopende achtergronden en kunnen zich goed verplaatsen in de diverse doelgroepen die het museum wil bedienen. Er is echter ook een valkuil, namelijk dat we allemaal iets anders roepen en dat het museum van al die adviezen uiteindelijk geen chocola kan maken. Nog steeds kan deze aanpak goed werken, maar we moeten erop toezien dat diversiteit niet een doel op zich wordt.”

Robin Kroes is directeur Strategie bij VodafoneZiggo en verantwoordelijk voor de digitale transformatie binnen het bedrijf. Hij is opgegroeid om de hoek bij het museum en woont nu in Amsterdam.
“Heel kort samengevat houd ik mij bezig met de vraag: wat moeten we als bedrijf doen om succesvol te zijn? De toenemende digitalisering van de wereld brengt veranderingen met zich mee. In die dynamiek willen we een relevante rol blijven spelen voor alle Nederlanders, want zo breed is onze doelgroep. Wat hierbij helpt, is een helder en eerlijk merkverhaal dat mensen aanspreekt en waaraan zij zich kunnen verbinden. Zo versterkt je de emotionele band van de consument met het bedrijf.
Dat is ook een belangrijke uitdaging voor het museum. Het aanbod is enorm breed en de doelgroep divers. Hoe zorg je dat je niet alleen de trouwe schare fans maar ook nieuwe bezoekers bereikt én raakt? Van allerlei kanten wordt een beroep gedaan op de aandacht van mensen, dus je moet iets bieden wat zij niet elders óók kunnen beleven. Als een organisatie goed en helder kan uitleggen wat haar toegevoegde waarde is, zijn mensen sneller geneigd te luisteren.
Voor mij is een belangrijke meerwaarde van het Kunstmuseum het gebouw. De architectuur van Berlage heeft op mij als kind al grote indruk gemaakt en misschien wel mijn interesse in kunst gewekt. Nog steeds haal ik veel energie uit elk bezoek. Kunst kan inspireren en leiden tot nieuwe inzichten. Mijn wens voor het museum is dat meer mensen het waarderen als een plek voor bezinning en inspiratie.
Het verdient lof dat het museum een Raad van Advies heeft ingesteld, en dat zeg ik niet alleen omdat ik er zelf deel van uitmaak. Een organisatie die zich openstelt en luistert naar anderen, zal zich automatisch blijven ontwikkelen en zijn relevantie behouden, daarvan ben ik overtuigd.”

Ayu Lestari is adviseur digitalisering & AI in de culturele en creatieve sector en oprichter van unexampled. Met ruim vijftien jaar ervaring in de creatieve en culturele sector helpt zij organisaties hun processen te vernieuwen met verantwoorde AI: van workflow-automatisering en datagedreven besluitvorming tot publieksstrategie en content. Lestari adviseert instellingen onder andere over ethiek, governance en praktische implementatie van technologie in de commerciële, creatieve en culturele sector. Ze bouwt bruggen tussen makers, techneuten, publiek en bestuur.
“Ik wil de Raad versterken met praktijkkennis over digitalisering en AI, en bijdragen aan een toekomstgerichte visie op hoe technologie de museumervaring kan verrijken. Vanuit mijn betrokkenheid bij het Haagse kunstveld en het Kunstmuseum zet ik me in voor duurzame innovatie die kunst en publiek dichter bij elkaar brengt.”
Kiza Magendane is een onafhankelijke schrijver, politicoloog en sociaal ondernemer die zich inzet voor een Nederland waar iedereen zich thuis voelt. Zijn werk verkent de uitdagingen en kansen van onze diverse samenleving, en zoekt naar manieren om bruggen te bouwen tussen verschillende werelden.
Safiyeh Salehi Mobarakeh is toezichthouder, spreker en internationaal expert op het gebied van vrouwelijk leiderschap, met een specifieke focus op vrouwen van kleur in besluitvormende posities. Ze werkt wereldwijd – van Amsterdam tot Bagdad – aan het versterken van authentiek, waardengedreven leiderschap in complexe contexten. Als medeoprichter van ASEI-SALEHI ontwikkelt zij nieuwe perspectieven op systeemverandering, leiderschap en culturele soevereiniteit.
Ze begon haar carrière bij het architectenbureau OMA (Rem Koolhaas), waar haar systemische blik op ruimte en samenleving werd gevormd. In haar toezichthoudende functies, waaronder als voorzitter van de Raad van Advies van het Kunstmuseum Den Haag en bestuurslid van Stichting QISSA, zet zij zich in voor systemische vernieuwing en radicale representatie binnen de culturele sector — met oog voor de toekomst én de nalatenschap die we gezamenlijk vormgeven.
%20(Klein).jpg)
Santhuruu Nadesapillai is bankier bij ING Bank N.V. Hij heeft ruime ervaring in het bedrijfsleven en specifiek in de financiële sector. Deze ervaring stelt hij ook ten gunste van partijen in de publieke en private sector middels zijn nevenfuncties.
“Naar mijn idee dienen partijen vanuit de private sector en publieke sector veel vaker elkaar op te zoeken, omdat ze van toegevoegde waarde kunnen zijn op vele vlakken. Graag breng ik mijn ervaring in en voeg ik waarde toe op onderwerpen gerelateerd aan de Haagse netwerken, private partnerships en bedrijfsvoering, om een paar voorbeelden te noemen.”
Shervin Nekuee is senior-adviseur Diversiteit en Inclusie bij het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Na zijn vlucht uit Iran op 19-jarige leeftijd, ontwikkelde hij zich tot een organisatiesocioloog, publicist, dichter, programmamaker en festivaldirecteur in Nederland. Hiermee heeft hij zijn stempel gedrukt op het culturele en intellectuele landschap. Zijn expertise in interetnische relaties heeft geleid tot advieswerk voor gemeenten en ministeries, terwijl zijn lezingen het publiek aanzetten tot reflectie.
“In Den Haag huizen vele verhalen en vele werelden. Kunstmuseum Den Haag heeft nog een wereld te winnen in Den Haag. Daar wil ik aan bijdragen. En de wijde wereld buiten Den Haag en buiten de Nederlandse landgrenzen zou nog meer van dit juweel van een museum moet horen. Ik wil helpen om van het Kunstmuseum nog meer een podium voor Haagse verhalen maken, en het verhaal van het Kunstmuseum nog meer een wereldwijd podium geven.”
Fouzia Outmany is socioloog en antropoloog. Ze werkt als onderzoeker en toezichthouder bij de Inspectie Belastingen, Toeslagen en Douane. Ze is geïnteresseerd in de verbindende rol van de kunsten en heb daarom gediend als lid van verschillende besturen van o.a. het Internationaal Literatuur Festival ‘Winternachten’ en het Internationaal kunstfestival voor de jeugd De Betovering. In haar werk verdiept ze zich in thema’s rondom ongelijke machtsverhoudingen, inclusiviteit, uitsluiting, agency en emancipatie in de samenleving, binnen organisaties en in het onderwijs.
“Het Kunstmuseum verdient een wezenlijke plek in de stad, een connectie met allerlei grassrooted initiatieven die onze stad rechtvaardiger, zachter en toegankelijker proberen te maken. Als onderzoeker heb ik het voorrecht mij onder verschillende lagen van de samenleving te begeven, het is heilzaam, leerzaam en verrijkend. Zoals een van mijn favoriete dichters en schrijvers Gibran Kahlil Gibran ooit schreef over geven ‘alleen wanneer je van jezelf geeft, geef je ten volle’ zo hoop ik naast mijn kennis, kunde en netwerken ook van mezelf te geven en de kunst van connecten met de stad en daarmee de wereld toe te voegen.”

Niek Putman is Inclusion Officer bij het Stedelijk Museum Amsterdam en coördinator van het landelijk werkprogramma tegen stagediscriminatie (in opdracht van OCW & SZW) bij Echo Expertisecentrum Diversiteitsbeleid. Eerder werkte hij bij Mocca Expertisecentrum Cultuureducatie Amsterdam en als docent Social Work aan de Hogeschool van Amsterdam, waar hij de minor Sociaal Professional in Kunst & Cultuur opzette. In zijn werk verbindt hij kunst, samenleving en onderwijs vanuit een inclusief en intersectioneel perspectief.
“Ik hoop bij te dragen aan een museumpraktijk die nieuwsgierig durft te zijn naar wat en wie er nog niet binnen is. Musea kunnen plekken zijn waar meerstemmigheid, ongemak en verbeelding elkaar raken - en waar nieuwe perspectieven ruimte krijgen om te groeien. Ik wil me inzetten voor een Kunstmuseum dat actief nieuw publiek aanspreekt en betekenisvolle, inclusieve vormen van educatie ontwikkelt die verder reiken dan representatie alleen.”
Diantha Rumahlewang is rector van het Hofstad Lyceum, een UNESCO-school, waar ze zich inzet voor culturele vorming, burgerschap en brede talentontwikkeling. Al meer dan dertig jaar werkt ze aan beter, inclusiever en toekomstgericht onderwijs – van mbo, hbo tot universiteit, als onderwijsleider met een grote liefde voor cultuur, jongeren en de stad Den Haag.
“De waarden die ik uitdraag en nastreef in mijn werk zie ik terug bij het Kunstmuseum Den Haag: een icoon van de stad, dat diep is geworteld in de Haagse geschiedenis én klaar is voor de toekomst. Als lid van de Raad van Advies wil ik bijdragen aan een museum dat jongeren écht aanspreekt – niet alleen als bezoekers, maar ook als makers. Jongeren die cultureel én digitaal creatief zijn, verdienen een plek waar hun verhalen, perspectieven en expressievormen zichtbaar worden. Ik geloof dat het Kunstmuseum zich opnieuw kan uitvinden als een open, gastvrij huis waar het genieten én het maken van kunst samenkomen – met ruimte voor experiment, ontmoeting, digitale creatie en ruimere openingstijden die passen bij het ritme van de stad.”
Iris Tjoa is historicus, dichter, fotograaf en ontwerper. Ze is projectleider bij het onderwijsprogramma 'Koloniale Sporen' van Stichting In Mijn Buurt en ze doet historisch onderzoek naar ‘human zoos’. Ook werkt ze aan een nieuwe dichtbundel en maakt ze deel uit van de adviesraad van het Indisch Herinneringscentrum.
Tjoa’s werk kenmerkt zich door projecten rondom thema’s zoals racisme, diversiteit, kansengelijkheid en het slavernijverleden. Dat doet zij door bij te dragen aan de historische kennis, mee te denken over inclusief woord en beeld, lesprogramma’s te schrijven en contact tussen generaties te versterken.
“Het Kunstmuseum is al van kinds af aan een vertrouwde plek voor mij - waar het werk van Mondriaan en Berlage prikkelden en inspireerden. De huidige koers van het Kunstmuseum, met kunst als motor voor rechtvaardigheid en stappen richting meerstemmigheid en diversiteit, sluiten goed aan bij mijn visie op erfgoed en collecties. Als lid van de Raad van Advies zet ik met toewijding mijn perspectief en netwerk in en verbind ik me actief aan de vragen en ambities die het museum in deze tijd bewegen.”
Nadia Zerouali is culinair schrijver van onder andere kookboeken en culinair expert bij het tv-programma BinnensteBuiten. Daarnaast runt ze de Couscousbar in Amsterdam en heeft een lijn van mediterrane producten bij Albert Heijn. Ze woont in Almere.
“Ik ben totaal niet opgegroeid met musea. Met mijn schoonzus Laila kwam ik voor het eerst in contact met kunst. Sindsdien heb ik een voorliefde voor moderne kunst en geniet ik vooral van de werken van Mondriaan. Wellicht komt dat doordat ik een echte Winterswijkse ben.
Wat heel mooi is aan dit museum, is het vernieuwende. Elke keer dat ik kom, zie ik weer wat anders. Als kok en culinair schrijver was ik al betrokken bij Glans en Geluk, wat voelde als de tentoonstelling van de toekomst. Van de directie tot conservatoren en experts van buitenaf; samen werkten we aan een tentoonstelling die voortkwam uit de huidige samenleving maar gestoeld is in de geschiedenis. In mijn ideale museum vind je zo’n inclusief project als vast onderdeel naast zalen waarin Erwin Olaf en Mondriaan hangen.
Het is mooi dat het Kunstmuseum zich openstelt voor invloeden van buitenaf; ook met deze Raad van Advies. Door mijn eigen ervaringen kan ik me voorstellen dat niet iedereen zich op zijn of haar gemak voelt in zo’n indrukwekkend pand vol mensen die alles van kunst lijken te weten.
Met onorthodoxe methoden kun je een nieuw publiek aanspreken. Alle bezoekers moeten zich hier veilig voelen en weten dat deze plek van en voor ons samen is. Een verschil in taalgebruik of programmering kan daaraan bijdragen, maar óók eten kan functioneren als bindmiddel en hoort bij cultuur en kunst met een hoofdletter. Bij avonden op school zag ik dat veel ouders niet kwamen opdagen. Maar als je hen vraagt iets te eten te maken, zijn ze er ineens wel. Eten verbindt en kan een mooie manier zijn om van het Kunstmuseum een museum van en voor iedereen te maken.”

Foto: Mounir Raji
Voor vragen over de rol, werkwijze en samenstelling van de Raad van Advies kunt u terecht bij strategisch adviseur en secretaris van de Raad van Advies: