30 januari 2010 t/m 25 april 2010

steven aalders

Cardinal Points

Licht door middel van kleur, tegen een zwarte, witte of gekleurde achtergrond. De schilderijen van Steven Aalders (1959) zijn eenvoudig van vorm, maar complex van kleurstelling. Ze doen denken aan het werk van De Stijl, Mondriaan in het bijzonder, of aan de minimal art. Het is die modernistische traditie die het belangrijkste handvat is voor de schilderkunst van Aalders. Vanuit het verlangen naar schoonheid creëert hij een uiterst subtiel spel van kleur, vlak en lijn. Toch blijft de tastbare wereld ook relevant, zoals valt af te leiden uit de titels van zijn werken, die vaak verwijzen naar tijd en ruimte. In de winter van 2010 toont Aalders zijn werk in het Gemeentemuseum in dialoog met werk dat hij uit de museumcollectie heeft gekozen.

Werk van Piet Mondriaan, Jan Schoonhoven, Donald Judd, Ben Akkerman, John McLaughlin en Josef Albers wordt in de projectenzaal van het museum samengebracht met schilderijen van Aalders tot een installatie. Aalders werkt meestal in series, waarbij er steeds variaties optreden in een vast patroon. De werken zullen door elkaar en op verschillende hoogtes worden geplaatst, als een samenhangend geheel, als een ‘constructieve ruimte’.

Aalders is een kunstenaar die ook over kunst schrijft. Door het onderzoek naar de kunstgeschiedenis dat hij verricht en zijn eigen beeldonderzoek, ontstaat een weloverwogen beeldtaal. Geïnspireerd door het modernisme van Judd en Mondriaan, ziet Aalders de grenzen die deze grote modernisten hebben gevonden en doorbroken. Voor Aalders is dit stof om op door te gaan. Het schilderen zelf is een proces van opbouwen in vele lagen olieverf, totdat langzamerhand het beoogde licht en ruimte in het schilderij ontstaat. 

Uit de werken van Aalders blijkt een enorme hang naar schoonheid, ook in de zin van zuiverheid. Die duidelijke, eenvoudige harmonie die uit zijn abstracte composities blijkt, is voor Aalders een alternatief voor geweld en lelijkheid in onze maatschappij. Niet alleen geïnspireerd door de kunstgeschiedenis, maar ook door de natuur, poëzie of muziek, komt Aalders tot zijn eigen composities. Zijn scheppingen zijn bedoeld om onderliggende wetten in de natuur prijs te geven en iets te zeggen over het ‘geheim van het leven’.